لحظه تحویل سال ۱۴۰۳ هجری شمسی به ساعت رسمی جمهوری اسلامی ایران اعلام شد

لحظه تحویل سال ۱۴۰۳ هجری شمسی به ساعت رسمی جمهوری اسلامی ایران اعلام شد

براساس اعلام مرکز تقویم موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، لحظه تحویل سال ۱۴۰۳ هجری شمسی به ساعت رسمی جمهوری اسلامی ایران ساعت ۶ و ۳۶ دقیقه و ۲۶ ثانیه روز چهارشنبه ۱ فروردین ۱۴۰۳ هجری شمسی مطابق ۹ رمضان ۱۴۴۵ هجری قمری و ۲۰ مارس ۲۰۲۴ میلادی است.

به گزارش ایسنا، براساس این اعلام، آغاز سال یا لحظه تحویل سال، لحظه عبور مرکز خورشید از نقطه اعتدال بهاری نیمکره شمالی است. همیشه نوروز (اول ماه فروردین) بر روز اول بهار منطبق است. این لحظه، به‌طور دقیق و بر اساس محاسبات نجومی تعیین می‌شود. تقویم‌نویسان برای تثبیت دائمی نوروز بر روز اول بهار از «روش تعیین تاریخ نوروز تحویلی» استفاده می‌کنند. در این روش ابتدا لحظه‌های ظهر حقیقی (ظهر شرعی) و لحظۀ تحویل سال حقیقی (لحظۀ اعتدال بهاری) را برای نصف‌النهار رسمی ایران( ۵/۵۲ درجۀ شرقی نصف‌النهار گرینویچ) که در شرق تهران واقع است، محاسبه و سپس آن‌ها را با یکدیگر مقایسه می‌کنند.

اگر لحظه تحویل سال، بین بعد از ظهر سیصد و شصت و پنجمین و قبل از ظهر سیصد و شصت و ششمین روز سال واقع شود، سیصد و شصت و ششمین روز سال را نوروز، و سال تمام شده را عادی به حساب می‌آورند و اگر لحظه تحویل سال، در بعد از ظهر سیصد و شصت و ششمین روز سال واقع شود، سیصد و شصت و هفتمین روز سال را نوروز، و سال تمام شده را کبیسه به حساب می‌آورند.

بررسی‌های انجام‌شده نشان می‌دهد که کبیسه‌های تقویم هجری شمسی تثبیت شده نیستند و به‌صورت هر چهار و گاهی هر پنج سال یکبار اتفاق می‌افتند.

براساس اعلام مرکز تقویم موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، نوع سال، شمسی حقیقی است. سال شمسی حقیقی، مدت زمان بین دو عبور متوالی مرکز خورشید از نقطه اعتدال بهاری است. مدت سال شمسی حقیقی، یا مدت زمان بین دو لحظه تحویل سال پیایی، به دلیل تغییر مشخصه‌های مداری زمین بر اثر اختلالات گرانشی ناشی از سایر اجرام منظومه شمسی، ثابت نیست و تغییرات نامنظمی دارد.

تقویم هجری شمسی دارای دوازده ماه به نام‌های فارسی به‌ترتیب فروردین، اردیبهشت، خرداد، تیر، آمرداد، شهریور، مهر، آبان، آذر، دی، بهمن و اسفند است. نام ماه‌های این تقویم، ریشه اوستایی دارند. به این صورت که نام ماه فروردین به معنی نیروی پیشرفت و پیشبرنده، نام ماه دی، لقب اهورامزدا، نام ماه‌های اردیبهشت، خرداد، آمرداد، شهریور، بهمن و اسفند، صفت‌های اهورامزدا و ماه‌های تیر، مهر، آبان و آذر به نام‌های ایزدان و فرشتگان آیین زرتشتی است.

ماه‌های این تقویم قراردادی است. به این صورت که ماه‌های فروردین تا شهریور، ۳۱ شبانه‌روز، ماه‌های مهر تا بهمن، ۳۰ شبانه‌روز و ماه اسفند در سال‌های عادی ۲۹ و در سال‌های کبیسه ۳۰ شبانه‌روز است.
تقویم هجری شمسی از لحاظ نجومی و طبیعی، از بهترین و دقیق‌ترین تقویم‌های جهان است.

مدت سال شمسی، نوروز و کبیسه‌های تقویم هجری شمسی، دقیقاً بر مبنای محاسبات نجومی تعیین می‌شود. تقویم هجری شمسی، تنها تقویم متداول در جهان است که علاوه‌بر کبیسه‌های چهارساله، کبیسه پنج ساله نیز دارد. وجود کبیسه‌های پنج ساله، باعث انطباق دائمی و دقیق‏تر تقویم هجری شمسی با فصول طبیعی می‌شود.

هم‌چنین تعداد روزهای ماه‌های تقویم هجری شمسی مبنای نجومی و طبیعی دارد. به‌عبارت دقیق‏تر، تعداد روزهای ماه‏ها با مدت حرکت ظاهری غیریکنواخت مرکز خورشید روی دایره البروج و عبور از دوازده صورت فلکی منطقه البروج، هماهنگی کامل دارد. مرکز خورشید، نیمه اول مدار ظاهری خود (شامل فصول بهار و تابستان) را در مدت ۱۸۶ شبانه‌روز و نیمه دوم مدار ظاهری خود (شامل فصول پاییز و زمستان) را در سال های عادی و کبیسه، به ترتیب در ۱۷۹ و ۱۸۰ شبانه‌روز طی می‌کند.

و بالاخره این‌که آغاز سال تقویم هجری شمسی، با سالگرد تولد بهار و آغاز شکوفایی دوباره طبیعت شروع می‌شود. در سیر تاریخچه تحول تقویم در جهان، هرگز تقویمی که آغاز سال آن همواره با آغاز بهار شروع شود، در هیچ مدرک و سند و یا ماخذ نجومی، تاریخی، دینی و ... ذکر نشده است.

ساعات کار در ماه مبارک رمضان

ساعات شروع و پایان کار کتابخانه با یک ساعت تاخیر انجام می شود .

ساعت شروع ایام هفته بجز پنجشنبه ها

شروع 8:30 صبح پایان 18:00 عصر

ماه مبارک رمضان ،ماه مهمانی خدا

رمزها در رمضان است، خدا می داند

برتر از فهم و گمان است، خدا می داند

موسم بندگی چشم و زبان و گوش است

نه همین صوم دهان است خدا می داند

پیامبر اکرم(ص) در آخرین جمعه ماه شعبان به ویژگی ها و امتیازهای ماه مبارک رمضان نسبت به ماه‌های دیگر اشاره کرده و فرمود هر کسی که اخلاق خود را در این ماه اصلاح کند، از صراط عبور خواهد کرد.پیامبر اکرم (ص) فرمود: ای مردم! همانا جان های شما در گرو اعمال شماست؛ پس با استغفار آزادش کنید و پشت های شما از گناهانتان سنگین است، پس به طول دادن سجود، آن را سبک سازید و بدانید که خدا به عزّت خود سوگند یاد کرده که نمازگزاران و سجده‌کنندگان را عذاب نکند و آنها را به آتش جهنّم در روز قیامت نترساند.

رسول خدا (ص) اینگونه به افطاری دادن سفارش کردند که «ای مردم! هر کس از شما مؤمن روزه‌داری را در این ماه افطار دهد، برای او نزد خدا ثواب یک بنده آزاد کردن و آمرزش گناهان گذشته خواهد بود.» در این لحظه شخصی از عدم توانایی خود برای افطاری دادن سخن گفت و رسول خدا (ص) اینگونه پاسخش را داد «با افطار دادن به روزه‌دار اگر چه به نصف دانه خرما یا جرعه‌ای آب، از آتش بپرهیزید.»

آنگاه مسلمانان را خطاب قرار داد و فرمود:

ای مردم! هر کس از شما خُلق خود را در این ماه نیکو سازد، از صراط عبور خواهد کرد؛ در روزی که قدم ها بر آن می‌لغزد،

کسی که در این ماه بر زیردستانش آسان بگیرد، خدا در قیامت حساب او را آسان سازد،

هر کس در این ماه شرّ خود را از مردم باز دارد، خدا خشم خود را از او در روز قیامت باز دارد،

کسی که یتیمی را در این ماه گرامی بدارد، خدا او را در روز قیامت گرامی دارد،

کسی که در این ماه با خویشاوند خود ارتباط برقرار کند، خدا او را در قیامت به رحمت خود وصل کند،

کسی که در این ماه قطع رحم کند، خدا در روز قیامت رحمت خود را از او قطع فرماید.

بعد از طرح این مسائل اجتماعی پیامبر اکرم (ص) به مسائل عبادی اشاره کرده و فرمود:

هر کس در این ماه نماز مستحبّی به جای آورد، برای او برائت از آتش نوشته می‌شود،

کسی که نماز واجب به جای آورد، مثل کسی است که در ماه‌های دیگر ۷۰ نماز واجب به جا آورد،

کسی که در این ماه بسیار بر من صلوات بفرستد، خدا در روزی که میزان ها سبک باشد، ترازوی عمل او را سنگین می‌فرماید،

هر کس در این ماه تلاوت آیه ای از قرآن کند، ثواب ختم قرآن در ماه‌های دیگر را دارد.

‌آن حضرت در پایان فرمود: ای مردم! درهای بهشت در این ماه گشوده است؛ از خدا بخواهید که (این درها را) به روی شما نبندد و درهای آتش، بسته است؛ از پروردگار خود بخواهید که آنها را به روی شما باز نگرداند و شیاطین دربند هستند؛ از خدا درخواست کنید که آنها را بر شما مسلّط نسازد.

در این قسمت از خطبه بود که حضرت علی (ع) از پیامبر سوال کرد که بهترین اعمال در این ماه چیست و پیامبر اعظم (ص) فرمود: برترین اعمال در این ماه پارسایی از آن چیزی است که خدا حرام کرده است.

امام رضا (ع) این خطبه را از امیرمومنان (ع) نقل کرده و قدیمی ترین سند آن در کتاب فضائل امیرالمومنین تالیف ابن عقده کوفی آمده و در کتاب های عیون اخبارالرضا و امالی شیخ صدوق و همچنین وسایل الشیعه شیخ حر عاملی نقل شده که البته بیشتر مردم این خطبه را در مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی در فصل فضیلت ماه رمضان خوانده اند.